علت دقیق بیشتر بیماری های روانی مشخص نیست. تصور می شود که آنها از چندین عامل مختلف ناشی می شوند. موارد زیر برخی از عواملی است که ممکن است در ایجاد یک بیماری روانی تأثیر بگذارد:
ژنتیک؛ به نظر می رسد بسیاری از بیماری های روانی در خانواده ها ریشه دوانده است. برای مثال افرادی که با افراد اسکیزوفرنیک رابطه دارند ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به آن قرار داشته باشند.
انتقال دهنده های عصبی مغز نقش عمده ای در بیماری های روانی دارند. تغییر در انتقال دهنده های عصبی، پیام رسان های شیمیایی در مغز می تواند عامل بسیاری از بیماری های روانی باشد.
قرار گرفتن در معرض محیط قبل از تولد. اگر مادر شما هنگام بارداری الکل نوشیده باشد، از مواد مخدر استفاده کرده باشد یا در معرض مواد شیمیایی مضر یا سموم قرار داشته باشد، ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری روانی مانند اوتیسم قرار داشته باشید.
تجارب زندگی. رویدادهای استرس زای زندگی که شما ممکن است در پیشرفت بیماری روانی نقش داشته باشد. برای مثال تغییر مکرر مراقبین کودک ممکن است کودک بعدها به اختلالات دلبستگی دچار شود.
بیماری های روانی می تواند عوارض مختلفی را در زندگی فرد ایجاد کند. عوارض شایع عبارتند از:
دفترچه راهنمای تشخیصی و آماری (DSM-5) راهنمایی است که توسط متخصصان، برای تشخیص بیماری های روانی استفاده می شود. بیماری های روانی ممکن است توسط یک پزشک یا یک متخصص بهداشت روان مانند روانشناس یا روانپزشک تشخیص داده شود.
برای تعیین اینکه آیا شما یک بیماری روانی دارید یا خیر، به احتمال زیاد با شما مصاحبه خواهد شد. یک متخصص تلاش می کند تاریخ بیماری شما، علائمی را که تجربه می کنید و مشکلاتی که بیماری شما ایجاد کرده را بفهمد. همچنین ممکن است از اعضای خانواده شما خواسته شود که در مصاحبه شرکت کنند تا بتوانند علائمی را که می بینند توصیف کنند.
قبل از اینکه یک اختلال روانشناختی تشخیص داده شود، ممکن است لازم باشد برای رد کردن مسائل مربوط به سلامت جسمی، تحت معاینه بدنی و جسمی قرار بگیرید. به عنوان مثال، مشکلات تیروئید ممکن است باعث علائم افسردگی یا اضطراب شود.
همچنین ممکن است از شما خواسته شود پرسشنامه هایی را تکمیل کنید یا تحت آزمایش روانشناسی قرار بگیرید. ابزارهای غربالگری یا آزمایش های روانشناختی ممکن است یک متخصص را برای مشخص کردن دقیق یا تعیین شدت بیماری شما یاری کنند.
بسیاری از بیماری های روانی قابل درمان هستند. بسته به نوع بیماری روانی، درمان بسیار متفاوت است. برخی از بیماری های روانی ممکن است به خوبی به داروها پاسخ دهند. اما برخی دیگر از اختلالات، مانند اختلالات شخصیت، ممکن است به رواندرمانی و گفتگودرمانی پاسخ دهند. نتایج همچنین می تواند در سطح فردی بسیار متفاوت باشد.